Wczorajszy
dzień był trochę nudnawy. Co prawda mieliśmy kilkugodzinny bardzo trudny
trekking w lesie deszczowym, ale przewodniczka nam się za bardzo nie udała.
Zobaczyliśmy kilka lemurów na czubkach drzew pozasłanianych gałęziami i to w
zasadzie wszystko. Nudy, a nogi mocno dostały. W południe poprosiłem kierowcę,
aby zawiózł nas do najlepszej restauracji w okolicy. W naszym kraju z jej
jakością szybko by zbankrutowała, ale tutaj brylowała. Na szczęście jedzenie
było smaczne. Z Romkiem zażeramy się tu sałatką z pomidorów. Pomidory w plastry
pokrojone bez nasion i bez dupek polane sosem z oliwki, octu i cukry. Do tego
sól i pieprz. Jakie to dobre. A może oni mają po prostu pyszne pomidory?
Zapomniałem napisać po co pojechaliśmy do owej restauracji. Romek miał
imieniny, o których nie pamiętał. Basia zrobiła mu bukiet kwiatów. Niestety
nikt nie zrobił zdjęć. Potem pojechaliśmy do arboretum, takiego ogrodu dość
fajnie zaprojektowanego, ale troszkę zaniedbanego. Był tam jeden wąż i kameleon
na czubku drzewa, a poza tym dużo roślinek. Wieczorem przy kolacji podeszłą do
nas kobieta i zaczęła mówić po… POLSKU! Dwie koleżanki w naszym wieku, które
wyemigrowały do Stanów Zjednoczonych około 30 lat temu. Dużo razem podróżują.
Jola i Maryla należą do grupy naszych rodaków, którym na obczyźnie się udało.
Jola jest architektem, natomiast Maryla zajmuje się kontaktowaniem biznesmenów
amerykańskich z europejskimi. Romuś się tak rozgadał, że nie było jak tej
rozmowy zakończyć. Dziś jedziemy do Antsirabe, kolonialnego miasta, w którym
powinno się dziać dużo ciekawego. Niestety mamy do pokonania 270 kilometrów
bardzo krętą drogą. Ciekawostka – jesteśmy w porze deszczowej, ale dopiero
wczoraj wieczorem deszczyk troszeczkę pokropił. Poza tym dopadły mnie jakieś
bakterie żołądkowe i latam do kibelka. Jeździ mi w brzuchu, że ho ho. No to
chyba tyle na dziś.
Naraźki
AGA! Nie patrz na pierwsze zdjęcie!
A tu mały murzynek poszedł na drzewo zerwać nam ogromnego jack fruita.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz